In heel catalunya was het dit weekend feest omwille van Sant Jordi. Het is de meest belangrijke feestdag voor de Catalanen omdat Sant Jordi de heilige patroon van de natie is, iets zoals Saint Patrick voor de Ieren. Volgens de legende was er ooit een draak die naar een dorp kwam en daar bleef hangen. Nadat hij al de dieren opat, was het de beurt aan de dorpelingen. Elke familie moest iemand opofferen en zo kwam ook de locale prinses op het menu. En juist toen de draak haar als een dessert wou opeten, kwam de dappere katholieke ridder Jordi langs en redde haar uit de draak zijn klauwen. Hij sloeg de gemene draak met zijn speer dood en waar het bloed van de draak op de grond viel groeide ineens een prachtige rozenstruik op. Sant Jordi, de charmeur die hij was, plukte de mooiste roos en gaf die aan de prinses. Daarna reed hij verder om wereldwijd andere draken te vermoorden.

Volgens de bewoners van Montblanc was juist hun middeleeuws stadje de plek waar dit zich afspeelde! En terwijl we daar maar een dag voor het grote feest waren, konden we jammer genoeg daar ook niet blijven

omdat blijkbaar heel Catalunya naar daar afzakt. De Montblanc-ers hebben dat vrij slim aangepakt en van hun stad best een grote toeristische attractie gemaakt. Maar we moesten verder, dus hebben we heel ons weekend doorgebracht met de familie Carreras in Santa Coloma de Queralt. Onze gastheer was Joseph Maria, vader van onze vriendin Laia die daar ook kwam met haar vriend Marcel en hun kindjes Magi en Maria. Een heel lieve familie die ons verblijf daar super gezellig maakte. De kers op de taart was de paella op zondag. Silvio heeft de kook procedure nauwkeurig opgevolgd, dus er komt ooit een Belgisch-Kroatische versie :)

Sant Jordi en de draak van Montblanc

Santa Colomba de Queralt vanuit het raam van Laia´s huis

Plaça Mejor in St. Colomba

Op de Sant Jordi dag krijgen de meisjes roosjes en mannen boeken als cadeau

Sant Maks en Bela de prinses

leuke "last minute" boeken stand op de plaça

in de bergen met Laia en haar kindjes

explosie van kleuren en geuren

prof. Marcel van de paella university

kindjes gaan wild in de modder

aan tafel!!

Bij de delta van de Ebro werd het plots een beetje frisjes. Hierbij kwam ook een sterke wind opwaaien, wat het fietsen veel zwaarder maakte. Dit heeft er ook voor gezorgd dat we onze oorspronkelijke route in de bergen hebben aangevat. We hadden gehoopt dat er ergens een manier was om die bergen op een laag punt over te steken. Jammer genoeg zijn die bergen heel de kustlijn lang best hoog. En toen kwamen we op het lumineuze idee om gewoon een trein berginwaards te nemen. Vanuit een klein treinstation in L'aldea ging de trein naar Tarragona om daar over te stappen naar Montblanc. Wel een onderneming met 9 fietstassen, 4 fietsen en 2 kinderen, wat een lichte stress veroorzaakte bij het op en afstappen. Maar voor we het wisten stonden we plots in Montblanc! Het hart van de Catalaanse hoogdag Sant Jordi. Hier later meer over. Vandaag vertrekken we met de fiets naar Santa Colomba de Querralt. Het dorp waar we 12 jaar geleden ook verbleven bij de ouders van Laia.

Up-to-date fiets (en soms trein) route

Gisteren zijn we tot net naast de delta van de Ebro gefietst.  Met tussenstops om te slapen in Benicassim, Alcossebre en Peniscola. In Alcossebre bracht het lot ons bij Pura Vida. Een organisch, veganistisch zelfvoorzienend restaurant. Daar konden we ineens ook blijven slapen. Inspirerend plekje! Verder kwamen we schaapjes, heel veel appelsienenbomen en veel groentjes tegen. Maks somt voor de klas van juf Nancy op welke groentjes hij allemaal heeft gezien: artisjokken, sla, broccoli, kolen, aardappelen, ajuinen, paprika's en tomaten. Het pittigste, maar ook ineens het mooiste stuk tot nu toe was het natuurgebied voor Peniscola. Onverharde wegen vol putten en hellingen, met mooie strandjes als beloning.

Na 2 dagen in Valencia met de sympatieke familie van Kike en Ana, zijn we op dag 3 naar Sagunt gefietst. 27km, waarvan 18km ongeveer een super fietspad was. Heel die fietsroute kwamen we super veel joggers tegen.  In Sagunt konden we overnachten bij Sergio, een sympatieke couchsurfer die voor ons gewoon de sleutel achterliet zodat we op ons gemakske konden opstaan en lekker ontbijten. Iets te veel op ons gemakske want we zijn pas om half drie verder gegaan.  Die dag zijn we niet, zoals gepland, tot Castellon geraakt maar hebben toch ergens onderweg een rustig plekske in een verlaten boomgard gevonden. Lekker koken onder de sterren hemel was tegelijk leuk, spannend en lekker!

And here we are! Valencia, where it all began...

 1,5 uur na aankomst stonden ons fietskes in elkaar. 

 Wat een gekke gebouwen zagen we op dag 1. Het museum van de wetenschap en het museum over de oceanen.