Na meer dan een maand in Frankrijk, bleef de regen ons meedogenloos pesten. Gelukkig waren er nog steeds hier en daar wat lieve couchsurfers die onze reis wat "zonniger" maakten. In Noyon was dat de sympathieke Pauline die haar klein appartementje (en 2 katten) met ons wou delen. Zij heeft ons terug wat inspiratie ingeblazen met haar "zero waste" levens filosofie. Een heel simpel concept - koop zo veel mogelijk zonder verpakking! We gaan er direct aan beginnen als we terug zijn. Mss ook direct een reden voor een nieuwe blog, wie weet😉
Anyway, eens we terug op weg waren was onze volgende bestemming terug een camping met ontzettend veel muggen (visvijvers!!?) maar ook lieve (Engelse) buren die geen "nee, bedankt" kennen als het over het Cola voor de kindjes gaat. Wel lekker thee, mmm😀
Na de muggenkwekerij gingen we verder langs de kanalen riching de bron van de Schelde als doelstelling. Op een rustplek tijdens de middag had Lisa een korte kennismaking met een Frans koppel (Silvie&Arno) die ons 5minuutjes later uitnodigde voor een koffie bij hun thuis, 10km verder. Een koffietje is wat later een uitgebreide barbecue en slaapplaats voor de nacht geworden! Gastvrijheid zonder grenzen! De Schelde moest wachten tot de volgende dag. Mooi plekje, die bron. Een "Mekka" voor Antwerpse fietsers blijkbaar, want tijdens ons kort bezoekje kwamen we daar ook een Merksenaar tegen😀
Onze slaapplek voor de dag was bij een Russisch-Franse familie met een dochter/zoon combinatie wat voor onze kroost een leuke speelkameraad verfrissing was. Maks was zelfs uitgenodigd om bij de jongen in de kamer te slapen, met een spiderman pop als knuffel.
Schelde verder richting noorden volgen was niet altijd mogelijk, maar als het ging was het best leuk. Door de samensmelting met een kanaal werd die snel groter. Op een moment weken we af naar een camping richting de grens, een mooie plek midden in het bos. Deze keer een toffe plek, maar horror buren met een slapeloze nacht als resultaat.
De Schelde volgend, kwamen we de dag daarna eindelijk in België!! Geen vlaggetjes en borden waar we binnen kwamen, alleen maar een barrière. Een kleine teleurstelling moet ik toegeven. Nog geen uur later, een paar kilometer voor Doornik, fietsend op een beetje onveilig weggetje viel Maks vrij hard van zijn fiets met een snee in zijn kin als resultaat. Een sprint naar het ziekenhuis in de stad waar hij snel geholpen werd en met een genaaide kin was hij (bijna) terug als nieuw.
Na Doornik gingen we met de Schelde nog een grens (een paar keer) over, deze keer de taal grens. Ik had niet verwacht dat ik (Silvio) direct een soort van thuiskomen gevoel had toen ik mensen (West) Vlaams hoorde klappen, Jupiler bord op de cafés zag of de Lijn bus zag paseren. En dat Vlamingen niks minder gastvrij zijn dan de zuidelijke buren zagen we na een snelle couchsurf reactie van een sympathieke Oudenaardse familie. Thuis zijn we misschien nog niet, maar wel bijna😀
Het mooie plekje van Pauline |
|
Efkes onze weg kwijt... |
|
Extreem gastvrije Silvie en Arno |
|
Op de bron van de Schelde! |
|
Niet echt een duidelijke metafoor voor de Schelde, mss is dat Brabo toen hij klein was? |
|
En nu maar de Schelde volgen (fr=L' Escaut) |
|
Eerste lekke band na 2 maanden! |
|
Samensmelting van 2 rivieren geeft altijd
een machtig gevoel |
|
Dit mooi prentje vonden we in het laatste dorp voor de grens - Mortagne du Nord |
|
Belgium at last!!! |
|
Speeltuin voor de echte fietsers in Oudenaarde 😀 |